Historię tworzą i piszą ludzie, co dostrzegamy szczególnie wtedy, kiedy wczytujemy się w kroniki parafialne – księgi, w których zapisano najważniejsze wydarzenia w dziejach wspólnot parafialnych. Dziś odkrywamy historię miejscowości i parafii w Niesułkowie – niegdyś wsi należącej do książąt łęczyckich, a od 1257 r. będącej własnością biskupów włocławskich, dla których była ona ważnym ośrodkiem gospodarczym.

Z parafialnej kroniki

W Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich wydanym w Warszawie w 1886 r. czytamy, że Niesułków czy też Nyesułkow jest miejscowością wiejską, położoną nad rzeką Mrożycą przy drodze prowadzącej ze Strykowa do Brzezin. Napisano również, że biskupi kujawscy w XIV wieku wybudowali tu kościół i założyli parafię oraz że w miejscowości znajdował się folwark, młyn, dwór i karczma oraz dość urodzajna ziemia i łąki. Do uposażenia wybudowanego kościoła przyczynił się arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki, najbliższy współpracownik króla Kazimierza Wielkiego. Biskup Skotnicki uposażył również tutejszego proboszcza, przekazując do jego dyspozycji część swoich dóbr. Obecny drewniany kościół św. Wojciecha pochodzi z XVII wieku. Kronika podaje, że na dworze w Niesułkowie na stałe rezydował biskup kujawsko-pomorski Józef Rybiński, który 19 marca 1795 r. konsekrował świątynię. Niesułków zyskuje powoli na znaczeniu, o czym świadczy fakt, że na liście studentów Uniwersytetu Krakowskiego w XVI wieku znajdują się młodzieńcy, którzy pobierali edukację w szkole niesułkowskiej oraz że w latach późniejszych, prócz szkoły, powstaje tu biblioteka oraz sąd dla gminy Niesułków, Dmosin, Lipiny i Mrogi Dolne.