Ppor. Łukasz, żołnierz 2 Lubelskiej Brygady Obrony Terytorialnej, w cywilu jest managerem sprzedaży, tatą dwójki dzieci i osobą pełną pasji. Z wykształcenia jest historykiem – ukończył historię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Zamiłowanie do przeszłości, a szczególnie do okresu średniowiecza i wielkich sukcesów polskiego oręża, przekuł w praktykę. Początkowo zajmował się sportowymi pełno kontaktowymi walkami rycerskimi, a następnie poświęcił się pasji rekonstrukcji historycznych.

Obecnie rycerstwo nieco ustąpiło miejsca innej pasji - wojsku. W 2020 roku zamienił zbroję rycerską na mundur żołnierza Wojska Polskiego i służy w 2 Lubelskiej Brygadzie OT na stanowisku dowódcy plutonu. Decyzja o wstąpieniu do Wojsk Obrony Terytorialnej była naturalnym krokiem, wynikającym z rodzinnej tradycji – zarówno dziadek, jak i ojciec Łukasza, służyli w wojsku. Jak sam przyznaje, główną motywacją wstąpienia w szeregi WOT była chęć nauczenia się jak być żołnierzem i gotowości do stawiania czoła różnym wyzwaniom, które mogą nadejść. - Służba w wojsku, podobnie jak walki rycerskie, uczy wytrwałości, odwagi, pracy nad własnymi słabościami, przekraczania własnych barier i lęków. Podobnie jak dla rycerzy dawnych czasów, kluczem do zwycięstwa jest nie tylko siła fizyczna, ale także siła ducha i wytrwałość w dążeniu do celu – podkreśla ppor. Łukasz.

WOT jako jedyne w Wojsku Polskim daje możliwość łączenia pracy zawodowej, nauki i różnych pasji ze służbą na rzecz lokalnych społeczności i Ojczyzny. Żołnierze terytorialnej służby wojskowej wywodzą się z różnych środowisk i mają różnorodne zainteresowania. To osoby pełne życiowych pasji, które potrafią wykorzystać możliwości, jakie daje służba w WOT do własnego rozwoju.

Z okazji rocznicy zwycięstwa pod Grunwaldem, oddajemy hołd wszystkim, którzy – tak jak ppor. Łukasz – nosząc dziś mundur, niosą ze sobą ducha rycerskiej odwagi i niezłomności. Niech pasja do historii, poczucie odpowiedzialności za wspólne dziedzictwo i gotowość do działania w imię wyższych wartości będą dla nas wszystkich inspiracją – by służyć, bronić i pamiętać. Bo historia nie kończy się w podręcznikach. Ona żyje – w nas, naszych wyborach i codziennej służbie.